حکم شرعی بمعنی برنامه برای تنظیم زندگی بشر می باشد و در اسلام لحظه یی زندگی بشر بدون برنامه نمی باشد لهذا پناهندگی که بخشی از زندگی مسلمانان شده است نیازمند حکم شرعی می باشد.
از آنجایی که کشورهای پناهنده پذیر اکثرا کشورهای غیر اسلامی می باشد این نیاز و پرسش از حکم شرعی چنین پناهندگی از سوی مردم بسیار زیاد به چشم می خورد که خوشبختانه با توجه به پویایی فقه شیعه به آن پرداخته شده است، لازم به ذکر است که هر حکمی بر اساس مبانی شرعی که عبارتند از آیات، روایات، عقل و غیره... استنباط می گردد و این پژوهش که با تکیه بر روش کتابخانه یی و بگونه ی توصیفی و تحلیلی نگاشته شده است و به بیان تمامی مبانی فقهی گروه قائلین به جواز پناهندگی به کشورهای غیر اسلامی و قائلین به عدم جواز پناهندگی به کشور های غیر اسلامی پرداخته است که با تحلیل و بررسی این دو، جواز پناهندگی به کشور های غیر اسلامی مشروط به تحفظ دین می گردد.
