دوگانه فقه و قانون، از مصطلحات رایج در نظام حقوقی کشورهای اسلامی است و زمینه ای برای مطالعه و مقایسه نظام تقنینی دینی- الهیاتی و حقوقی- بشری در جهان جدید. این تحقیق با بررسی تطبیقی فقه و قانون در باب حمایت از حقوق کودکان، نشان می‌دهد که غنای حکمی، گسترة قانونی و ضمانت اجرایی در فقه اسلامی و خصوصا فقه شیعی، قابل مقایسه با قوانین وضعی نبوده و سبقت و فضیلت زایدالوصفی دارد که برخی از آنها مانند رعایت حقوق طفل قبل از تولّد، پیوستگی حق و تکلیف، تلازم حقوق کودک با تربیت او، معیارات مجرم انگاری فراتر از سنّ طبیعی در این مختصر به اثبات رسیده است. نویسنده با تأکید بر قوّت تقنین فقه امامی و شریعت اسلامی با اشاره به مسأله کودک همسری و جواز استمتاع از زوجة رضیعه(همسر شیرخوار) پرداخته و با اصل تفکیک فتوای فردی فقیه از فقه، چنین مواردی را منتسب به فکر و فتوای شخصی فقیه می‌داند که ضرورتا از متون و منابع معتبر فقهی قابل استنباط نیست
