قاعده لا ضرر از قواعد مشهور فقهی است که مبنای بسیاری از احکام فقهی قرار گرفته و فقهای اسلامی در موارد متعدد بدان استناد نموده است. مبنای این قاعده حدیث «لاضرر و لا ضرار» است که در منابع روایی فریقین نقل شده است. پژوهش حاضر به هدف بررسی این قاعده از منظر فقه و حقوق موضوعه افغانستان انجام شده و رسالت آن پاسخ به این مسئله بوده است که قاعده لاضرر در فقه اسلامی و حقوق موضوعه افغانستان چه کاربردی دارد. نتایج به دست آمده حکایت از آن دارد که فقهای اسلامی قائل به تواتر سند این قاعده بوده و ابواب مختلف فقه آن را به کار برده اند. در حقوق موضوعه افغانستان نیز مبنای بسیاری از مقررات مدنی و کیفری همین قاعده لاضرر دانسته شده است. داده های پژوهش از طریق مطالعات کتابخانه ای – اسنادی جمع آوری و با استفاده از روش تحقیق تحلیلی- توصیفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. در ابتدا مفهوم و قلمرو دلالت آن بررسی شده و سپس ادله حجیت آن و در نهایت جایگاه قاعده در حقوق موضوعه افغانستان مورد بررسی قرار گرفته است.
)