فضای سایبری در عرصهی روابط اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی انسانها تحول بزرگی ایجاد کرده است. تهدیدهای سایبری از جمله پدیدههای جدیدی است که در عصر فعلی، همزمان با تغیر و تحول تکنولوژی اطلاعات و افزایش روابط در دنیای کنونی از طریق شبکه بزرگ اینترنت در سراسر جهان ظهور پیداکرده است، آنگونه که اکنون مشکل تهدیدهای سایبری، از یک نگاه، مهم و از لحاظ دیگر، پیچیده به نظر میرسد. پدیدههای مجرمانهی که در فضای سایبری رخ میدهند بنام «جرایم سایبری» یاد میشوند. جرایم سایبری نسل نوینی از جرایم است که توسط انترنت و شبکههای انترنتی اتفاق میافتند. تحقیق پیشرو، به هدف بررسی تأثیر تهدیدهای جرایم سایبری بر اخلاق عمومی جامعه انجام شده است. نتایج به دست آمده بیانگر آنست که تهدیدات مرتبط با جرایم سایبری اثرات ویران کننده و جبرانناپذیری بر اخلاق عمومی جامعه دارد. فضای مجازی و تهدیدات سایبری، از جمله عوامل مهم و خطرناک درزمینهی ارتکاب جرائم علیه عفت و اخلاق عمومی جامعه میباشد. لذا قانونگذار افغانستان با درک اهمیت موضوع، برخی محتویات مرتبط با عفت و اخلاق عمومی همچون هرزهنگاری و سایر پدیدههای خلاف ارزشهای فرهنگی و اعتقادی مردم در فضای سایبری را جرم انگاری نموده است. اما مقررات موجود به تناسب اهمیت و گستردگی فضای سایبری کافی نبوده، لازم است قانون گذار افغانستان رویکرد فعلی خود را بازنگری و خلأ های قانونی موجود را با وضع مقررات جامع رفع نماید. داده پژوهش از طریق مطالعات کتابخانه ای گرد آوری و با استفاده از روش تحقیق تحلیلی- توصیفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است.
محمدی, عبدالله. (1402). تهدیدات مرتبط با جرایم سایبری نسبت به ارزش های اخلاق عمومی جامعه؛ با توجه به کود جزای افغانستان. دوفصلنامه یافتههای فقهی و مبانی حقوق اسلامی, 1(1), 115-134.
MLA
عبدالله محمدی. "تهدیدات مرتبط با جرایم سایبری نسبت به ارزش های اخلاق عمومی جامعه؛ با توجه به کود جزای افغانستان". دوفصلنامه یافتههای فقهی و مبانی حقوق اسلامی, 1, 1, 1402, 115-134.
HARVARD
محمدی, عبدالله. (1402). 'تهدیدات مرتبط با جرایم سایبری نسبت به ارزش های اخلاق عمومی جامعه؛ با توجه به کود جزای افغانستان', دوفصلنامه یافتههای فقهی و مبانی حقوق اسلامی, 1(1), pp. 115-134.
VANCOUVER
محمدی, عبدالله. تهدیدات مرتبط با جرایم سایبری نسبت به ارزش های اخلاق عمومی جامعه؛ با توجه به کود جزای افغانستان. دوفصلنامه یافتههای فقهی و مبانی حقوق اسلامی, 1402; 1(1): 115-134.